কেতিয়াবা ভাবো (Sometimes I Ponder: a poem in Assamese)

By Smriti Dihingia

ভাবো কেতিয়াবা তুমিচোন এনেকুৱা আগতে নাছিলা ? নে মই কিবা ভুল ধাৰণা কৰি আছিলো ? ভাবো কেতিয়াবা এনেকুৱা দিন আহিব বুলি কিয়নো নাজানিলো ? নে মই মনত বেলেগ সপোন ৰছি আছিলো ? ভাবো কেতিয়াবা হাঁহী ধেমালিবোৰ সদায় লগতে বাস কৰা কথা নাছিল জানো ? নে মই ৰঙীন এখন পৃথিৱীত সাঁতুৰি আছিলো ? ভাবো কেতিয়াবা বিচৰা মুহূৰ্ত বিচৰা দিনবোৰ অজানিতে হেৰাই গ’ল কিয় ? নে মই সেইবোৰ আকোৱালি ৰাখিব নোৱাৰিলো ? ভাবো কেতিয়াবা ফুলৰ পাপৰীবোৰ হঠাৎ মৰহি যায় জানো ? নে মই ভালকৈ যত্ন লব নাজানিলো ?

ভাবো কেতিয়াবা মনে বিচৰা মানুহবোৰ আঁতৰিনো যায় কিয় ? নে মই মৰমেৰে তেওঁলোকক ধৰি ৰাখিব নাজানিলো ? ভাবো কেতিয়াবা বসন্তত কেতিয়াবা বাৰিষা তোলপাৰ হৈ নামে জানো ? নে মই ঋতুবোৰ ভালকৈ চিনিকে নাপালো ? ভাবো কেতিয়াবা জীৱনৰ কিতাপখন ইমান ৰহস্যজনক হ’ল কিয় ? নে মই মনদি ভালকৈ পঢ়িব নাজানিলো ? ভাবো কেতিয়াবা সিদ্ধান্তৰ ফলাফলবোৰ ইমান তিতা কেঁহা লাগে কিয় ? নে মই সোৱাদ কেনেকৈ লই গমেই নাপালো ? ভাবো কেতিয়াবা খলা বমা পথত গাড়ীচোন ঠিকেই চলাইছিলো ! নে মই ৰাস্তাত পাক লওঁতে ভুলকে ঘূৰিলো ? ভাবো কেতিয়াবা মইচোন এনেকুৱা কেতিয়াও নাছিলো ! নে মই নিজকে ক’ৰবাত হেৰুৱাই পেলালো ?

*****

By Smriti Dihingia