top of page
  • hashtagkalakar
    • Mar 9
    • 1 min read

వలస

By Srinivas Putta


రెక్కలొచ్చాయని కొత్తగా

ఎగురుతూ వెళ్ళావా ఓ రామచిలుక!

కనిపెంచిన వాళ్ళని వదిలేసి వెనక.

ఎంత మురిసిందో తల్లి నిన్నే కన్నాక.

అంతకు మించి ఏడ్చింది నువు కానరాక.

ఎదురైన ప్రతిసారి నీలాంటి పోలిక.



మా మనసు ఉరికేను వదలక తన వెనక.

వచ్చిపోవడానికి లేదంటూ తీరిక.

అడగకోయి మమ్ములని రమ్మంటూ అందాక.

మా మధుర స్మృతులన్ని ఉన్నాయి గనక.

సాగని మమ్ములను ఇక్కడే కడదాక.


By Srinivas Putta




0 views0 comments

Recent Posts

See All

By Nandhini Chithra Dear Death, Tasting the pains of melancholy, Kissing the aches of monotony, Deep despair is piercing down- my wailing heart, silenced. Silence me fore ever, So I could hear no more

By Krupa Elsa Saji He is the fiercest king across the islands of Maestro, Nobody dares to place foot on the land he claims his own. There is no word passed against his will No redemption from the guil

By Vikas Rajoriya ये बादल क्यूँ रो रहे हैं ? कहीं ये उदास तो नहीं ? कहीं कुछ खोया तो नहीं ? कहीं कुछ रह तो नहीं गया ? कहीं कुछ ? ये बादल क्यूँ रो रहे हैं ? कहीं कोई अपना छोड़ तो नहीं गया ? कही किसी का

bottom of page