कवी

By Ameya Sunildatta Bal

जे क्षितिज तुम्हास दिसते

तो त्यापल्याड राहतो

अवकाश पांघरूनी तो

भूगर्भात निजतो

मणक्यांची जपमाळ हाती

आत्मा कमंडलू होतो

साक्षात अमूर्त गंधार

त्याच्या हूंकारातून सजतो

संवेदनांचे मृगजिन

पसरूनी ध्यानस्थ होतो

सृजनाच्या भावाबळाने

नवसृष्टी साकार करतो

जे जडास करते चेतन

ते अग्निहोत्र चेतवतो

स्व - सृजनाच्या समिधांनी

ते अखंड फुलवीत राहतो

तो किती जन्मांचा योगी

त्रीलोकात विहार करतो

रवी शशी सोबती त्याचे

अन् गीत संजीवन गातो

अवकाशाच्या घुमटातून

नाद निरंतर येतो

त्या नादाच्या उगमाशी

हा बैरागी असतो

कधी अखंड संचारत राहतो

कधी समधिस्त होतो

हातात घेवून चिमटा

कवी अलख निरंजन गातो

कवी अलख निरंजन गातो

By Ameya Sunildatta Bal